آنچه که در پی می آید مطلبی است در مورد فرهنگ گردشگری وصنعت توریسم که

 

توسط یکی از خوانندگان ارسال شده بنده هم بنا به ضرورت واحساس نیازی  که در

 

جامعه نسبت به چنین مطالبی وجود داردلازم دیدم  که دریک مطلب مستقل آن رادر

 

وبلاگ قرار دهم ضمن تشکر از ارسال کننده مطلب(بنا به توصیه خودش از ذکراسمش

 

خوداری می کنم)از عموم خوانندگان درخواست دارم که مطالب وموضوعات لازم در

 

ارتباط با فرهنگ(زندگی سالم)خودراباخوانندگان این وبلاگ به اشتراک بگذارند.

                                               

                                          ممنون 

تعریف توریسم :مجموعه فعالیت های افرادی که است به مکان هایی خارج از محل

 

زندگی وکارخود به قصد تفریح واستراحت وانجام امور دیگر مسافرت می کنند و بیش

 

از یک سال متوالی در آن مکان ها نمی مانند.برای تقسیم بندی انواع جاذبه ها ،آنها

 

را در یک سیستم رایج دسته بندی به سه دسته تقسیم می کنند:

-جاذبه های طبیعی: که مبتنی بر ویژگی های طبیعی محیط زیست اند*

-جاذبه های فرهنگی: که مبتنی بر فعالیت های انسانی اند*

-جاذبه های ویژه: که بطور مصنوعی ایجاد شده اند*

همه ما به خوبی می دانیم که توریسم گسترده ترین صنعت خدماتی است و به

 

یقین"توریسم"درسده آینده باسرعتی بیش ازگذشته و امروزگسترش خواهدیافت.

 

اگرتا دیروزمهم ترین عامل و انگیزه گردشگری اطلاعات دریافتی از منابع مکتوب بود

 

اماامروزه شاهراههای اطلاعاتی،برنامه های ماهواره ای،تولیدات دیداری-شنیداری

 

درون مرزی درهمه کشورهاموجب شده تاخیل عظیمی ازمخاطبان باانگیزه دیدارو

 

بهره گیری ازویژگی های گردشگری ازنقطه ای به نقطه ای دیگر مسافرت نمایند.

 

تردیدی نیست که همه کشورهای جهان دررقابتی تنگاتنگ درپی بهره گیری از مزایای

 

اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و..بویژه دریافت سهم بیشتری ازدرامد بالا و بالا بردن

 

سطح اشتغال ناشی ازبهینه سازی این صنعت خدماتی درکشورهای متبوع

 

خودهستند.وازاین طریق درمیابیم که تلاش کشورهابردوزمینه"رشد وپایداری" استوار

 

است و این کانون انتظاری است که همه ازنظراقتصادی،اجتماعی وفرهنگی

 

ازجهانگردی داریم ولی این عقیده هم وجودداردکه موفقیت های جهانگردی رانمیتوان

 

به اتکای اعدادوارقام سنجیدبلکه بایدآن راباتوجه به بهبودکیفیت زندگی وحفظ فیزیکی

 

محیط ارزیابی کرد.آنچه که امروزه درسطح جهانی وهمایش های بین المللی و

 

سازمان های جهانگردی بر آن تاکید دارند "گردشگری پایدار" (sustainable tourism)است.

 

مفهوم گردشگری پایدارازمفهوم توسعه پایدارگرفته شده است که

 

توسط سازمان ملل متحد،سازمان جهانی جهانگردی ( unwto=world tourism organizatioN

 

)وبسیاری از ملل ودولت های منطقه ای ومحلی مورد استفاده قرارمی گیرد.گردشگری پایدار بدین معناست که رشد گردشگری

 

مشکلات جدی زیست محیطی یا اجتماعی –فرهنگی در بر نداشته

 

باشد و کیفیت زیست محیطی ناحیه گردشگری را حفظ و یا بطور

 

 

کلی بهبود یابد و سطح رضایت گردشگران بالا رود تا بازار گردشگری

 

حفظ و مزایای آن بطور گسترده در سراسر جامعه توزیع گردد.

دستور جلسه 21 در سال 1992 در اجلاس کره زمین(
Earth summit)

 

به تصویب رسید ؛برنامه ای فراگیر برای دستیابی به اهداف بالا بود.

 

در این باره مدلهای زیادی ارایه شده که از مشهورترین آنها مدل

 

اینسکیب است به دو مورد آن اشاره می کنیم :

**استفاده غیر مخرب از منابع محلی**

**به گونه ای از منابع طبیعی استفاده شود که کمترین تغییر شکل

 

وجابجایی را در عناصر آن داشته باشد**

امید است که همه ما این موارد و سایر مواردی که باعث حفظ محیط

 

زیست می شود را به خوبی رعایت کنیم و از هرگونه اقدامی که

 

باعث صدمه و آسیب به محیطمان می شود به جد مقابله کنیم.

و همگی ما در راستای جذب گردشگر اعم از داخلی یا خارجی

 

اقدامات لازم را انجام دهیم و با موارد منفی که بعضا اتفاق می افتد

 

(برخورد نامناسب با گردشگران) قاطعانه برخورد کنیم چون تعداد

 

نصف گردشگران سال های آتی هر جایی ،بستگی به میزان

 

تبلیغات مثبت یا منفی گردشگرانی که به آن مکان رفته اند؛

 

دارد.وطبیعتا همه ما از منافع و مزایای آن (اقتصادی –اجتماعی و

 

فرهنگی)خصوصا مزایای اقتصادی بهره خواهیم برد و بر اقتصاد

 

منطقه تاثیر مثبتی خواهد گذاشت.