کوچی دوایی دی خالکه

انا لله وانا الیه راجعون

امروز دوشنبه 1392/9/25 بانویی گرامی از بانوان زحمت کش و تلاشگر و

مبارز با تلاطم و نابسامانی های زندگی از میان ما سفر کرد و به دیار باقی

شتافت.

بله امروز بعد از نماز عصر (دی خالکه)همسر گرامی صالح قادری که چند

صباحی زودتر از ایشان به دیار باقی سفر کرده بودبه رحمت خدا پیوست

است.

ایشان مادر آقایان نادر- یاراحمد- مرحوم سان احمد-و خواهران شهناز

وفرخنده و شمسیه بودند.(دی خالکه )هم مانندسایربانوان زحمت کش

روستاسالیان متمادی شانه به شانه همسرمرحومش درتلاش بودندتاچرخ

زندگی خود بدون وابستگی به شخصی یاکسی اداره کنند. ایشان به همراه

کاک صالح سالیان زیادی زندگی خود راازراه کشاورزی ودامداری تامین می

کردند.تااینکه این اواخرکاک صالح براثر بیماری ایشان راتنها گذاشتن.

سرانجام این مرحومه هم بعد ازچند سال دوری و فراق از یار محبوبش به

سوی او رهسپار گردید.

            روحش شاد و یادش گرامی باد.

کوچی دوایی داه ره عنا

انالله و انا الیه راجعون

در واپسین روزهای فصل پاییز و برگ ریزان دست اجل بانویی زحمت کش و

تلاشگر را از میان ما جدا کرد تا این بانوی فداکار را قبل از به خواب رفتن

طبیعت،به خوابی ابدی ببردو خستگی های طاقت فرسا و جان کش

سالهای سخت زندگی را از تن رنجورش خارج نماید،بله داده رعنا

همسرگرامی لالو سلیم ومادر آقایان ابراهیم،فایق،مرحوم جلیل،مختار،رضا و

خانم ها: رقیه، والیه، پروین.بودند. ایشان بعد از سالها تحمل بیماری

سرانجام برای استراحت دائمی و همیشگی و دیدار با همسر و فرزند

جوانمــــرگش مرحوم جلیل که چندسال قبل در اثر حادثه رانندگی جانش را

 از دست داد.به دیار باقی سفر کردند

کوچی دوایی کاک طاهر لالو عبدالله

 انا لله وانا الیه راجعون

بابچین و به ری که وین له گه ل کاروانا بابزانین ئه م جاره

کام له که سایتی ناو داره کانی نوریاو له کاروان جیا ده بی ته وه وو

کاروان به جی دیلی.

به لی ئه مجار باوکیکی دلسوز که سایه تیکی ناودار مروفی کی قوم دوس

و خوشه ویست به ناوی کاک طاهر کوری لاو عبدالله

و هاوسه ری داده طوبی و باوکی موحه مه د رئوف، و موحه مه د عارف،

و موحه مه د غریب،خاتون ئه منه وچنور و خاتون رزیه، له کاروان جیا بوه وو به رو

حسانه ویی همیشه یی رویی به رویشتنی خویی ماته می له سه ر

لیوی ئازیزانی دانا،

جا من به ئه رکی سه رشانی خوم ده زانم که سه رخوشی به بنه مالی ئه

و کوچ کردوه به تابیت خیزانی تیکوشه ری که له م ماوه یدا که کاک طاهر

له باری جسمیه وه ناکوک بوو به و په ری خوشه ویستیوه له خزمه تیدا بو

را بگه یه نمو له خوای گه و رو بی هاو تا داواکارم که به به هشتی به رین

شادی بکات.آمین یا رب العالمین

له کوتاییدا هه ر وه ک بیره وه ری له خزمه ت خوینه رانی ئازیزارابگه یه نم

وه ختی ئه من تازه به رو مز گه وت ده رویشتم به تایبه ت بیانیان

زور حه زم به دیتنی چه ن پیاویکی به ته من وه کو کاک طاهر و هه ر وها

خوالی خوش بو مه رحوومی لالو خلیفه و و چه ن که سایه تیکی تر ده کرد

به تایبه ت دوای نویژ که به کومه ل وردو ئه ورادیان ده خویند زور به لذت و

خوش بو.

   خوای گه وره له ئه وانیچ و له ئیمه یچ خوش ببیت. انشاالله

فوت مادری مهربان ودلسوز (داده خاله کی)فرزند مرحوم لالو عزیز و دیی زیوا

                                  انا لله و انا الیه راجعون.

کاروان زندگی در طی طریق است و مسافران آن هم همراه و همگام با او در

رکاب این کاروانند.

مردمان روستای نوریاب مردمی از جنس تلاش و زحمت و کوشش بوده و

هستند و یکایک آن ها برای همراه شدن با کاروان، هر یک به نسبت توان

خود و بیشتر از آن کمر همت را بالا زده و به جهد و تکاپو پرداخته اند. مرگ 

همان یار همیشگی کاروان هراز چند گاهی مسافری از این کاروان را از

همراهان جدا می کند و با خود همراه می کند. او دراندیشه به جا آوردن

دستوری است که به او ابلاغ کرده اند و ما در اندیشه مبارزه برای به تاخیر انداختن این امر و دستور.

مرگ این بار هم مرگ خاتونی از جنس تلاش و کوشش و زحمت را از کاروان

با خود همراه کرد تا همسر بزرگوار و فرزندانش  را برای همیشه ازدیدار او

محروم نماید. این بانوی مرحومه مدت مدیدی است که با بیماری مبارزه می

کند و خانواده مصیبت دیده اش در راه مبارزه با بیماری و غلبه بر مرگ برای

ایشان تلاش و کوشش زیادی نمودند.ولی سرانجام این مبارزه نفس گیربا

فوت این بانو در شب جمعه سوم خرداد ماه سال هزار وسیصد و نود و دو

هجری شمسی به پایان رسیدو این بانوی بزرگوار به دیار باقی رحل سفر

کرد.سفر کرد به دیاری که پدر رنج کشیده و مادر پینه به دست و زحمت

کشیده اش مدتی از میان ما رفته اندو در آنجا منتظر ورودش بودند، رفت به

آن جا تا به آن ها بگوید که نوریاب چه تغییراتی کرده ، رفت تا به آن ها بگوید

مردم نوریاب در این مدت چه زحمت وتلاش و کمکی برای او انجام داده اند.

رفت تا به آن ها بگوید که مردم نوریاب دیگر آن مردم دوران آن ها نیستند.

رفت تا به دیدار مادر و پدر عزیزش دوباره شاد گردد.ورفت تا به همسایه تازه

از میان کاروان سفر کرده بپیوندد، رفت تا به کاک حمه ره شی برسد و با او

همراه شود. ورفت و رفت و رفتند .منتظر ما می نشیند تا به آن ها بپیوندیم.

ایشان همسر درویش حسین عبدی ومادر چهار فرزند دودختر و دوپسر می باشند.

این جانب ضمن طلب مغرت از درگاه ایزد برای بانوی بزرگوار از خدای بزرگ

می خواهم که به همسر گرامیش درویش حسین صبر دهد تا بتواند از پس

این مصیبت برآید.

روحش شاد . یادش گرامی باد.

کوچی خوا لی خوش بوو کاک حمه ره شی لالو فه ره ج

(انا لله وانا الیه راجعون)چه واژه پر معنا و آرامش بخشی است. وقتی به

مصیبتی گرفتار می شوی و یا عزیزی از کنارت برای همیشه و بدون اطلاع

شمابه جایی بدون بازگشت سفر می کند که شما هم راهی آن سفر

خواهی بود ولی نمی دانی کی راهی خواهی شد.در نتییجه دچار فراق و

غمی می شوی که هیچ چیز و هیچ کس بهتر از این جمله و صاحب آن نمی

تواند ، آرامش را به شما هدیه کند. ما اگر نه زیاد فقط بر ورق تاریخ سال نود

ویک نگاهی گذرا بینداریم، می بینیم که در این سال کسانی به دیار باقی

رفته اند که از آنان جز نام نیک و یاد خیر چیزی باقی نمانده، وگاهی این نام

نیک هم به فراموشی سپرده می شود.

دیروز جمعه بیست و هفتم اردیبهشت ماه کاک محمد رشید ولدبیگی فرزند

مرحوم لالو فرج از جمع ما به سرای باقی رفت. ایشان که از جانبازان جنگ

هشت سال مقاومت بودند و مدتهای زیادی است که در بستر بیماری به سر

می برند.سرانجام با تحمل سالها رنج و ناراحتی ترکش های موجود در

بدنش به لقائ الله پیوستند.

بنده ضمن دعای خیر برای ایشان که خدای بزرگ او را با صالحان محشور

نماید، از خدای بزرگ می خواهم که به بازماندگان ایشان مخصوصاهمسر

وفادار و مهربانش (داده طوبی) و فرزندانش صبری جمیل عطاء نماید.

از ایشان پنج پسر به نام های صباح، اردشیر،دلشاد،نوزادو شاهرخ و سه

 

دختر به نام های نازنین پرشنگ و پخشان به یادگاز مانده اند  .

فوت ماموژن زیوا

دیروز دوشنبه دوم بهمن ماه یکهزار وسیصد ونود ویک ماموژن زیوا زنی از

شیر زنان دیار نوریاب بعد از سالها تلاش ورنج وزحمت از میان ما به دیار

باقی شتافت وبرای همیشه در جایی آرام گرفت که همه ی این زمینیان

بدون استثنا روزی باید به آنجا بروند .

ایشان همسر گرامی ماموساله(صالح)که چند مدت پیش ایشان هم به دیار

باقی رفتندوفرزندمامو احمد وماموژن ظریفه که سالها پیش به دیار باقی رفته

بودن.بعد از سالهاحسرت دیدار بالاخره ایشان دیشب به دیدارشان شاد

شدند.

 

ماموژن زیبا از آن دسته زنانی بود که اذان صبح از خواب بیدار می شد ومثل

سایر زنان روستا تا غروب آفتاب پابه پای همسر زحمتکش خود در حال

مبارزه با زندگی طاقت فرسایی بودکه ظالمان برای ایشان وسایر هموطنان

درست کرده بودند. این اواخر زندگی که نای رفتن وتلاش نداشت پیش فرزند

ارشدش  کاک نبی به انتظار زمان سفر روزگار؟؟؟؟؟؟ به سر می برد.

 ازایشان دوفرزند یکی دختر ودیگری پسر به یاد گار مانده است

 

     (انا لله وانا الیه راجعون)

کاک علی(علی ده ی کالی )کوچی دوایی کرد

درگذشت ملا حبیب کریمی

انا لله وانا اله راجعون.

اززمانی که حضرت باری تعالی این موجود خاکی راآفریدبادمیدن روح خوددراوعلاوه براینکه فضلی بود که به این موجوددادحاوی این پیام بود که ای موجودتوازمنی وبه سوی من هم برمی گردی به قو ل شاعر(چند روزی است قفسی ساخته اند از این بدنم)عافبت ازاین قالب خارج می شویم وبه سوی اوتعالی برمی گردیم.وازهمان زمان هم این موجود را در معزض ابتلائات وآزمایشات گوناگون قراردادتامیزان اختیارات وتواناییهای این موجودرابه سایر مخلوقات وخود این موجودنشان دهدکه اولین آنهانخوردن میوه ممنوعه ازبهشت بود.

کم کم که این موجود که حالا انسان نام داردبه بلوغ فکری رسیدنوع ومیزان ابتلائات وآزمایشات او هم متنوع ومتغیرگردیدبه طوری که بازگشت به سوی او تعالی هم نوعی ابتلا وآزمایش محسوب شد.

هر چه ماصبروخویشتن داری ازخود نشان داده این تفکر که ما ازاوییم وبه سوی اوتعالی بر می گردیم در ما قوی باشددرجه ومیزان قبولی ما از این ابتلاو آزمایش بالاتر است.

من هم درگذشت نابهنگام عالم دینی مرحوم ماموساملاحبیب کریمی رابهانه ای قرار دادم تا این موضوع رادراینجا مطرح نمایم.ودلیل آن هم این بود که واقعا اکثریت خیلی بالایی برای در گذست ایشان متاثروناراحت بودند.

بنده هم به نوبه خود ضمن طلب مغفرت برای ایشان ازدرگاه باری تعالی ازخدای منان هم می خواهم که به ماهم کمک کندتا بتوانیم میزان صبرومتانت وخویشتن داری خوددرچنین مواقعی رابالاببریم.

در پایان نوشته این کلام الله رایادآورمی شوم باشدکه چراغی گردد فراراه برای همه ودر همه ی مواقع تاصبر و خویشتن داری خود را از دست ندهیم.انشاالله

                                  (( انا لله وانا اله راجعون))